Gatekeeping in de polyamoreuze gemeenschap

 

GATEKEEPING IN DE POLYAMOREUZE GEMEENSCHAP

Wanneer de een zijn kopje thee de ander zijn kopje thee niet is.

Vreemdgaan is geen polyamorie, polygamie is geen polyamorie, een monoamoreus persoon in relatie met een polyamoreus persoon gaat nooit werken, voorgeschreven hiërarchie in relaties is buitensluitend en oneerlijk, je mag geen regels maken met je partner(s) want regels zijn niet houdbaar, polyfidelity is een tussenstap en eigenlijk monogamie+ en geen echte polyamorie, date vooral geen mensen die nieuw zijn in de polyamorie zij zijn er nog niet klaar voor en lijdt tot liefdesverdriet, je partner mag je nooit verzoeken om je seksuele vrijheden te beperken want dat tast je autonomie aan, stelletjes die een derde persoon daten zijn onwetende en toxic, en, als ‘’derde’’ wordt je gebruikt als seksspeelgoed en vroeg of laat zul je gedumpt worden door het ‘’stel’’.

Je bent vast een, meerdere of al deze sentimenten tegengekomen in polyamoreuze gemeenschappen. Vol goede bedoelingen wordt, met alarmbellen, ervaringswijsheid gedeeld in de community om leed te voorkomen. Deze sentimenten worden vervolgens geëchood door leden in de gemeenschap die zelf de situatie waarover het gaat nog nooit hebben meegemaakt.

Het gemak waarmee mensen in de gemeenschap dingen bestempelen als ‘’slecht’’, met zoveel stelligheid, zonder de nuances van de situatie of relatie(s) te kennen vind ik, persoonlijk, nogal benauwend.

De ironie! Heb je je los gevochten van de monogamie en alles wat daar van je verwacht wordt in hoe je denkt, voelt en wenst je romantische leven vorm te geven, blijkt dat het alternatief met een heel nieuw voorschrift te komen! Als je je niet conformeert aan dat voorschrift krijg je vanuit de gemeenschap een stempel ‘’swinger, non-monogaam, open relatie, polygamie, unicornhunters’’, als het maar duidelijk is dat je dus niet onder de noemer polyamorie valt. Deze stempels en de voorschriften die bekend zijn in de gemeenschap zijn vormen van gatekeeping. Gatekeeping heeft een functie, en kan zowel positief als negatief uitpakken. Dus laten we kijken naar wat gatekeeping is, en hoe we als polyamoreuze gemeenschap hiermee om willen gaan.

Wat is gatekeeping?

Een gatekeeper is een persoon die controle uitoefent in wie er toegang heeft tot iets. Dat kan gaan om informatie, middelen, een groep, een status of een categorie. Gatekeepers kunnen dus invloed hebben op wie wel en wie niet toegang krijgt tot hun groep. Ze bepalen wie erbij mag en wie niet, en wat de voorwaarden zijn om bij de groep te mogen. Gatekeeping komt eigenlijk in elke gemeenschap en groep voor. Gatekeeping heeft een beschermende werking, om de schaarse middelen te beschermen van buitenstaanders of om de groep te beschermen van ongewenste personen of gedrag.

Polyamorie

Polyamorie staat voor een levenswijze waarin men openstaat voor het gelijktijdig hebben van meer dan één liefdesrelatie, op voorwaarde dat het gebeurt in openheid en eerlijkheid en met medeweten en instemming van alle betrokkenen.

Het voorbeeld in de intro van gatekeeping ‘’vreemdgaan is geen polyamorie’’ is dan ook duidelijk gegrond om de aard van polyamorie. Bij vreemdgaan hebben de betrokken partners/geliefden geen weet van wat er zich allemaal afspeelt en hebben geen instemming voor de situatie gegeven. Dat is niet in lijn van polyamorie, en het onderscheid tussen vreemdgaan en polyamorie wordt als essentieel gezien in de polyamoreuze gemeenschappen. Gatekeeping heeft in dit voorbeeld een belangrijke rol, het schept duidelijkheid; polyamorie is géén vreemdgaan.

Gatekeeping van leden in de polyamoreuze gemeenschap

Ok, vreemdgaan is dus geen polyamorie. En de andere voorbeelden van gatekeeping die zijn beschreven in de intro dan?

Veel van die onderwerpen hebben eigenlijk niets te maken met buiten de categorie ‘’polyamorie’’ vallen (als we de hierboven beschreven definitie aanhouden). Ik vind het daarom bezwaarlijk om deze normen te verkondigen als waarheid en als voorschrift voor polyamorie. Polyamorie is zo breed en kan op zoveel verschillende vormen krijgen.

Als ik met twee mensen kon trouwen zou ik dat doen, en zou ik technisch gezien polygaam zijn. Ben ik dan niet meer polyamoreus? Aan de andere kant krijgt iemand de stempel polygaam als zij een ‘’sisterwife’’ wenst, een partner voor haar man die onderdeel wordt van de familie. Zij telt niet als polyamoreus. Maar waarom? Als het in openheid en met medeweten en instemming is van alle betrokkenen, dan valt het toch ook onder polyamorie?

Waarom verwachten we dat nieuwelingen het slechter doen in een polyamoreuze relatie? Ze hebben dit nog nooit gedaan, dus weet je niet hoe ze het zullen doen. De ene persoon lijkt geboren voor een polyamoreus leven en rolt er met gemak in en een ander gooit na 10 jaar polyamoreus te leven de handdoek in de ring.

Een stelletje wat op zoek is naar een derde persoon en alleen samen wil daten, komt vroeg of laat erachter dat hun aanpak niet tot het gewenste resultaat leidt. Moeten we hen bij binnenkomst in de gemeenschap meteen links sturen naar unicorns-r-us ? Is dat naast een erg onvriendelijke binnenkomst niet ook een ’’je bent niet een van ons tot je je aanpast aan hoe wij vinden dat je polyamorie hoort te doen’’?

Als je goed bedoelde advies aan een lid in de gemeenschap een normatief oordeel bevat over hóe je polyamoreus dient te zijn, dan ben je bezig met gatekeeping. Zulke adviezen zitten vaak verpakt in de verpakking van ‘’kennis’’; je hebt niet genoeg kennis, met mijn gedeelde kennis zul je ontdekken hoe je op de juiste wijze polyamoreus gaat leven. Dat normatieve, dat is wanneer het advies niet alleen advies is, maar ook gatekeeping.

Kijk, ik snap prima dat leden situaties voorzien bij andere leden die kunnen lijden tot pijnlijke situaties en dat zij hen hiervoor willen behoeden. Ik snap de goede intenties volkomen. Maar als men niet naar jouw advies vraagt, neem dan een pas op de plaats en vraag je of dit een gezellige binnenkomer is. En, evenzo, vraag je af of hoe jij polyamorisch wilt leven de norm moet zijn voor een ander.

Ik ken een polyamoreus persoon die een tweede partner heeft die nooit seksueel van aard zal worden, dat heeft zij afgesproken met haar primaire partner. Ze heeft al wel 3 jaar een romantische relatie met deze tweede partner. Ga jij haar zeggen dat ze niet ‘’echt‘’ polyamoreus is?

Zoveel van deze normen hebben, in mijn ogen, niets met polyamorie te maken.

Zo kan jij voorgeschreven hiërarchie vreselijk vinden en zou je hier nooit mee akkoord gaan. Of strijkt het recht tegen je haren in als iemand het heeft over regels die gesteld zijn in diens relatie. Jij vindt hiërarchie of regels misschien helemaal verkeerd, omdat het in gaat tegen jouw gevoel van autonomie , wat voor jou nou juist voelt als de kern van polyamorie, en dat zou jij altijd bewaken. Voor een ander voelt dat misschien niet als de kern van polyamorie en is hiërarchie geen probleem.

Vele relatievormen vallen onder polyamorie, ook vormen waar jij je misschien helemaal niet in kan vinden, of nooit akkoord mee zou gaan. Het is misschien niet jouw smaak polyamoreuze thee, maar het is nog steeds polyamoreuze thee.